انتشار کتاب شعر و شاعری در ایران باستان و میانه توسط دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور

بسمه تعالی

 

کتاب «شعر و شاعری در ایران باستان و میانه» به قلم دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور استاد گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی منتشر شد.

زبان، ادبیات و خط همان قدر به هم مربوط‏اند که از هم جدا هستند. زبان وسیلة ارتباط با بیان است که دو شکل «ملفوط» و «مکتوب» دارد و انسان پیش از رسیدن به ادبیات و اختراع خط با زبان حرف زد. شکل ملفوظ زبان با «صوت» و شکل مکتوب آن با «خط» نشان داده می‏شود.

ادبیات فن و هنر بیان است و به دو شکل «شفاهی» و «مکتوب» خلق می‏شود. انسان پس از رسیدن به زبان با استفاده از فنون ادبی دست به بیان احساسات و ذهنیات خود زد که ادبیات نام گرفت. این ادبیات ابتدا ملفوظ و شفاهی بود و افراد آن را حفظ و سینه به سینه به نسل‏های بعد انتقال می‏دادند. اما انسان برای ماندگار کردن ذهنیات و احساسات خود به نشانه‏ای ماندگار از لفظ نیاز داشت. پس خط را که نشانه‏ای قراردادی، نوشتاری و دیداری برای زبان است اختراع کرد. وقتی می‏گوییم ادبیات شفاهی یعنی بیانی فنی و هنری که به صورت ملفوظ و شفاهی و به قول معروف سینه به سینه انتقال پیدا می‏کند، مانند ترانه‏ها و قصه‏های قدیمی که در ذهن پدران و مادران ما هستند و می‏گویند آنها را از بزرگ‏ترهای خود شنیده‏اند. وقتی صحبت از ادبیات مکتوب می‏شود، یعنی آن بخش از ادبیات که با استفاده از خط به نگارش درآمده است. مانند: شعرهای زرتشت در اوستا و آثار ادبی که در طول تاریخ با خط مکتوب شده‏اند.