نشست تخصصی بحران آب در ایران برگزار شد

متن خبر:

نشست تخصصی بحران آب در ایران با حضور اعضای هیئت علمی دانشگاه، همراه با اکران مستند مادرکشی به همت انجمن های علمی جامعه شناسی، شهرسازی، جغرافیا و آموزش شهروندی، سه شنبه 4 اسفند در تالارمولوی دانشکده ادبیات برگزار شد.

پس از اکران فیلم، اعضای پنل تخصصی با مدیریت جلسه دکتر مظفر صرافی عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی، به ایراد نظراتشان پرداختند. ابتدا مهندس آل یاسین از فعالان حوزه آب و سدسازی در زمینه نکات اشاره شده در فیلم اظهار داشت: سدسازی همیشه منفی نیست، سدسازی مشروط به توجه به عوامل مختلف موجب عدم هدررفت آب می شود، ولی سدهای زیادی با دستور دولتی و بدون آمایش سرزمین ساخته شده اند.

در ادامه دکتر محمد حسین شریف زادگان عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی، عوامل اختلال در برنامه ریزی، ناکارآمدی در بهره برداری از سدها، عدم توجه به پیامدهای محیط زیستی و مهمتر از همه مداخله ماژور در اکوسیستم را که در بیشتر مواقع امکان بازسازی و برگشت ندارد را از عوامل مهم در بحران آب دانست. همین طور نظام تصمیم سازی سیاسی بدون تصمیم گیری دانش بنیان را در ایجاد سدهای متعدد دخیل دانست.

دکتر حسن صدوق، عضو هیئت علمی دانشکده علوم زمین نیز با تجلیل از فیلمساز فیلم کمیل سوهانی گفت: فیلم اطلاعات زیادی را به شکل فشرده در اختیار مخاطب قرار می دهد که بعضا سالها کار علمی و آکادمیک نمی تواند آن را انجام دهد. کارگردان با مثال های میدانی مسئله و بحران را برای مخاطب ملموس می کند. در مدیریت جمعیت، دولتها ناگزیر از سدسازی هستند ولی باید این سدسازی با پیوند دانش های مختلف و در نظرداشتن پیامدهای چندجانبه صورت گیرد. چند روز دیگر انتخابات داریم و نامزدهای نمایندگی مجلس باید افرادی باشند که از چنین مسائلی اطلاع داشته باشند.

در ادامه دکتر احمد شکرچی، عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی، اظهار داشت: موضوع فیلم نه سد و نه آب که انسان است. فیلم در دادن هشدار به انسان ها از پیامد کارها و تصمیم هایشان بسیار موفق بوده است. وی در مورد بحران های اشاره شده در فیلم گفت: مثلث شومی در ایران وجود دارد که در تمامی دولت ها فعال است که سه ضلع آن 1. سرمایه داری تجاری و نه صنعتی 2.اقتصاد دولتی رانتی 3. بروکراسی است که پروژه ها را بر مبنای سود و پول به دست آورده و اجرا می کند.

دکتر محمد فاضلی، عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی، اظهار کرد: جای امیدواری است که بخشی از بدنه دولت فرصت تولید مستندی در نقد عملکرد گذشته اش را داده است. فیلم در واقع پرسشی را به شکل تاریخی مطرح کرده و به واکاوی عملکرد گذشته و تاریخ پرداخته. ما باید تاریخ توسعه مان را زیرورو کنیم، آیا راهی که رفته ایم درست بوده است؟ بدون بررسی گذشته نمی توان برای آینده تصمیم گرفت. این فیلم افسانه توسعه را زیر سوال برده. این فیلم بهتر از جامعه دانشگاهی به سؤالات پرداخته و دیده شده و جا دارد که سه عامل دو رقمی تکرار شونده ی دهه های گذشته، بیکاری، تورم و بهره نیز به همین شکل مورد نقد قرار گیرند.

این فیلم در واقع به چالش کشیدن قدرت سیاسی است. نمایندگان و نامزدهای مجلسی که برای کسب رای، در تصمیم سازی سدسازی های بیهوده نقش داشته اند را زیر سوال برده است.

شرکت های سدساز در انجام پروژه عمرانی موفق عمل می کنند ولی در مشارکت دادن مردم و توجیه آنها به شدت ناتوان هستند. ساخت و سازهای بزرگ وقتی با بودجه کشور ساخته می شود باید به بحث عمومی گذاشته شوند.

کمیل سوهانی، کارگردان مستند مادرکشی نیز گفت: باید سدسازی هایی که با وعده بهبود وضعیت آب ساخته شده اند ولی نتیجه شان خشکسالی است، مورد پرسش قرار داد. بزرگراه هایی که بدون کار کارشناسی و موجب ترافیک بیشتر شده اند را مورد سؤال قرار داد.

در پایان هدایایی از طرف انجمن های علمی جامعه شناسی، جغرافیا و شهرسازی به کمیل سوهانی کارگردان فیلم اهدا شد.